به گزارش ایسنا و به نقل از تکنولوژی نتورکس، در مطالعات پیشین محققان روابط بین متابولیسم انرژی مغز و خطر ابتلا به بیماری آایمر را مورد بررسی قرار داده بودند. اما این اولین مطالعهای است که در آن محققان از روش تصویربرداری پرقدرت موسوم به طیفنگاری با تشدید مغناطیسی(MRS) برای تشخیص مولکولهای انرژی در مغز استفاده کردند. یافتههای این مطالعه میتواند به محققان در توسعه آزمایشاتی برای تشخیص و درمان زودتر بیماری آایمر کمک کند.
این روش تصویربرداری به دانشمندان امکان میدهد تا نحوه ساخت و استفاده مغز انسان از انرژی را در سطح سلولی بررسی کنند. تکنیکهای دیگر تهاجمی هستند و به همین دلیل است که تاکنون بیشتر تحقیقات در مورد متابولیسم انرژی مغز بر روی بیماران فوت شده یا موجودات زنده مانند موش انجام شده است.
"ساندرا بوند چمپن"(Sandra Bond Chapman) نویسنده ارشد این مطالعه گفت: بزرگترین یافته این است که میتوان دادههای حاصل از اسکن طیفنگاری با تشدید مغناطیسی را برای بررسی انرژی مغز جدا کرد. این تقریباً مانند دیدن ضربان قلب برای اولین بار است.
در این مطالعه محققان یک روش را برای مطالعه نشانگرهای زیستی پاتولوژیک اولیه برای بیماری آایمر در بیماران مبتلا به اختلال خفیف شناختی فراموشی، آزمایش کردند. آنها طی این مطالعه با بررسی مغز افراد دارای متابولیسم انرژی مغزی بالاتر در لوبهای آهیانه-پس سری دریافتند آنها مهارت حافظه و توجه ضعیف تری داشتند. استفاده و تولید انرژی هسته اصلی سازوکار بیولوژیکی تمام سلولها خصوصاً در مغز به دلیل نیاز بالای انرژی است. انرژی مورد نیاز فوق العاده بالای مغز ممکن است منجر به تجمع خطرناک پروتئینهای بتا آمیلوئید و تاو در بیماران مبتلا به بیماری آایمر شود. قصد محققان این مطالعه این است که در آینده نیز بررسی کنند که چگونه متابولیسم انرژی مغز بین شرکت کنندگان سالم ، شرکت کنندگان با اختلالات شناختی خفیف فراموشی و مبتلایان به آایمر متفاوت است. هرچه بیماری آایمر زودتر شناسایی شود، درمان زودتر انجام خواهد شد و این برای بیماران خوب است.
یافتههای این مطالعه در مجله "Frontiers" منتشر شد.
گزارش مرکز آمار که در سند ملی سالمندان کشور نیز اشاره شده است جمعیت سالمندان ایران از یک میلیون و ۶۳۸ هزار و ۴۲ نفر در سال ۱۳۴۵ به ۷ میلیون و ۴۱۴ هزار و ۹۱ نفر در سال ۱۳۹۵ رسیده است که از این تعداد در سال ۱۳۹۵، ۳ میلیون و ۶۵۸ هزار و ۴۰۵ نفر سالمند مرد و ۳ میلیون و ۷۵۵ هزار و ۶۸۶ نفر سالمند زن هستند.
از سالهای ۱۳۶۵ به بعد جمعیت ۶۰ ساله بیشتر افزایش یافته که از دلایل آن میتوان به افزایش سطح بهداشت عمومی و تغییرات اساسی در نگرش و سبک زندگی افراد، همزمان با کاهش درصد سطح باروری و افزایش امید به زندگی اشاره کرد.
امید به زندگی در سال ۱۳۵۵ در مردان، ۵۷.۶ سال، در سال ۱۳۶۵، ۵۸.۵ سال، در سال ۱۳۷۵، ۶۷ سال، در سال ۱۳۸۵، ۷۱.۱سال و در سال ۱۳۹۵ به ۷۲.۷ سال رسیده است. همچنین امید به زندگی در سال ۱۳۵۵ در ن، ۵۷.۴سال، در سال ۱۳۶۵، ۵۹.۳ سال، در سال ۱۳۷۵، ۶۹.۸ سال، در سال ۱۳۸۵، ۷۳.۱ سال و در سال ۱۳۹۵، به ۷۵.۵ سال رسیده است.
بر اساس پیشبینی مرکز آمار با فرض ثابت بودن نرخ باروری، جمعیت ۶ ساله و بیشتر در سال ۱۴۱۰ به حدود ۱۳ میلیون نفر میرسد. این ارقام کاملا مستقل از هر افزایش یا کاهشی است که در سطح باروری ایران رخ دهد بنابراین برنامهها باید جامعه را به چنین جمعیتی آماده کند و افق این برنامهها باید سال ۱۴۲۸ باشد. در ایران سهم جمعیت ۶۰ ساله و بیشتر ساکن در مناطق شهری، از مناطق روستایی بیشتر است.
بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵، ۰.۹ درصد از سالمندان (۳۷.۲۳ درصد مرد و ۶۲.۷۷ درصد زن) هرگز ازدواج نکرده اند. ۵ میلیون و ۳۶۶ هزار و ۸۵ نفر از سالمندان متاهل هستند و یک میلیون و ۹۷۰ هزار و ۹۲۰ نفر از سالمندان در حال حاضر بدون همسر هستند.
حدود ۲۰ درصد کل سالمندان ۶۰ ساله و بیشتر کشور در یکی از مشاغل فهرست شده در سرشماری سال ۱۳۹۰ فعالیت داشتهاند. در همین سال میزان مشارکت سالمندان شهرنشین ایران در نیروی کار، که اساسا شامل مردان است تا ن به کمتر از ۱۶ درصد میرسد، که در مقایسه با سالمندان روستایی با میزان مشارکت حدود ۳۷ درصد پایین است. بررسی نرخ مشارکت نیروی کار سالمندان کشور در سال ۱۳۹۵ نشان میدهد که حدود ۱۸.۲ درصد کل سالمندان ۶۰ ساله و بیشتر کشور از نظر اقتصادی فعال هستند این نرخ در مناطق روستایی بیشتر از مناطق شهری است.
طبق بررسیها در سال ۱۳۸۸ در ایران، ۴۶.۸ درصد مردان و ۲۱.۴ درصد ن سالمند با همسر و فرزندان مجرد خود، ۵.۸ درصد مردان و ۲۰.۵ ن سالمند، تنها زندگی میکنند. براساس گزارش سازمان بهزیستی کشور در سال ۱۳۹۸ تنها عده بسیار کمی از سالمندان ۲۷ هزار و ۶۴۵ نفر در خانههای سالمندان به سر میبرند.
در سال ۱۳۹۰، ۷۵.۹ درصد از خانوارهای دارای فرد سالمند مالک واحد مسی خود بودند این در حالی است که ۱۱.۳ درصد از خانوارهای دارای فرد سالمند در واحد مسی اجارهای و ۶.۷۷ درصد از آنان مالک بنا هستند. در مناطق روستایی درصد خانوارهای دارای فرد سالمند که صاحب واحد مسی بیشتر از مناطق شهری است. نتایج بررسی در سالهای ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۰ نشان میدهد که درصد خانوارهای دارای فرد سالمند که مالک واحد مسی خود هستند، روند کاهشی داشته است، از ۸۲.۲۱ درصد در سال ۱۳۹۵ به ۷۵.۰۹ در سال ۱۳۹۰ رسیده است. در مقابل در سالهای اخیر با توجه به تورم که در بخش مسکن به وجود آمده نسبت به خانوارهای دارای واحد مسی استیجاری روند افزایشی داشته است.
مدیرکل حمایتهای اجتماعی کمیته امداد با اشاره به حمایت این نهاد از یک میلیون و ۶۷۰ هزار سالمند در کشور گفت: یک چهارم جمعیت تحت حمایت کمیته امداد را سالمندان تشکیل میدهند.
مجید ملکشاهی، با بیان اینکه در حال حاضر تعداد یک میلیون و ۶۷۰ هزار سالمند تحت حمایت کمیته امداد هستند، افزود: از جمعیت سالمند تحت پوشش کمیته امداد حدود ۶۲ درصد زن و ۳۸ درصد مرد هستند.
وی با بیان اینکه حدود یک چهارم جمعیت تحت حمایت کمیته امداد را سالمندان تشکیل میدهند، خاطرنشان کرد: ۴۰ درصد از جمعیت سالمندان مورد حمایت در شهرها، ۶۰ درصد ساکن روستاهاو جمعیتی معادل هشت هزار نفر نیز از عشایر هستند.
مدیرکل حمایتهای اجتماعی کمیته امداد با اشاره به اجرای طرحهای حمایتی از سالمندان در کمیته امداد خاطرنشان کرد: طرح حمایت از سالمندان و طرح شهید رجایی از سالهای گذشته در کمیته امداد اجرا میشود. همچنین این نهاد علاوه بر حمایتهای مالی از سالمندان عزیز، در قالب طرحهای خدماتی دیگر نیز از این قشر حمایت میکند.
وی در خصوص تأمین تجهیزات درمانی و توانمندسازی برای سالمندان گفت: تهیه برخی از وسایل مورد نیاز سالمندان از قبیل سمعک، ویلچر، عینک، واکر و دیگر اقلام مورد نیاز، در دستور کمیته امداد است و خدمات بهداشتی و درمانی ویژه برای بیماران صعبالعلاج و خاص، کمک به تأمین، بازسازی و تعمیر مسکن، حق مراقبت و نگهداری از سالمندان نیز ارئه میشود.
مدیرکل حمایتهای اجتماعی کمیته امداد با اشاره به شیوع ویروس کرونا و آسیبپذیر بودن سالمندان در برابر این بیماری، تصریح کرد: یکی از تمهیدات کمیته امداد در این راستا، توزیع بستههای بهداشتی از قبیل مواد ضد عفونی کننده، ماسک و دستکش در بین سالمندان تحت حمایت است. همچنین سبدهای حمایتی دولت، حامیان و خیرین به صورت ماهیانه برای این خانوادهها درنظر گرفته شده است.
در چند دهه اخیر وضعیت کمّی و کیفی جمعیّت ایران دچار تغییرات اساسی شده است؛ به دلیل کاهش نرخ فرزندآوری از اوایل دهه ۷۰ تاکنون، جمعیّت افراد کمتر از ۱۵ سال کاهش یافته و جمعیّت میانسال و سالمند کشور افزایش یافته است، این تغییرات به گونهای بوده که جمعیّت کشور در حال حرکت به سمت سالخوردگی است.
به دلیل کاهش فرزندآوری و افزایش سنّ امید به زندگی در میان جوامع، تغییر یافتن ساختار سنّی کشورها به سمت سالمندی تا حدودی طبیعی است امّا مطالعات و گزارشها نشان میدهند که روند سالمندی در ایران غیر طبیعی است!
تبعات و پیامدهای سرعت غیرعادی سالمندی جمعیت کشور، مشکلات بسیاری را به وجود خواهد آورد؛ مسئلهای که باعث اختلال در برنامهریزی برای آینده کشور خواهد شد و دولت و مردم را با بحران جدی در همهی زمینهها رو به رو خواهد کرد؛ به همین علّت حرکت به سمت سالمندی جمعیت، جزء ۱۰۰ مسئله اصلی پیش روی ایران آورده شده است؛ در این یادداشت سعی بر آن است که با استفاده از دادهها و آمار معتبر داخلی و بینالمللی وضعیت غیر عادی سالمندی ایران تشریح شود.
بنابر جدیدترین دادههای انتشار یافته توسط سازمان ملل متحد، در سال ۲۰۲۰ اندازهی جمعیّت ایران ۸۴ میلیون نفر برآورد شده است و جمعیّت افراد سالمند ۶۵ سال و بالاتر از آن (+۶۵ سال)، بیش از ۵ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر است؛ بنابراین در سال ۲۰۲۰، سهم سالمندان +۶۵ سال از کلّ جمعیّت، ۶٫۶ درصد است.
اگر سهم جمعیّت سالمندان ۶۵ ساله و بالاتر از آن از کلّ جمعیّت یک جامعه کمتر از ۵ درصد باشد، جمعیّت آن جامعه جوان محسوب میشود؛ اگر سهم جمعیّت سالمندان +۶۵ سال بین ۵ تا ۱۰ درصد باشد، جمعیّت جامعه مذکور میانسال به حساب میآید و اگر این عدد ۱۰درصد یا بیشتر باشد، جمعیت آن کشور سالمند است.
دادههای اندازه و سهم جمعیّت سالمندان ایران، مطابق با سرشماریهای نفوس و مسکن ایران از سال ۱۳۳۵ تا ۱۳۹۵ در جدول ۱ آمده است؛ مطابق با تعریف فوق و دادههای جدول ۱، معلوم میشود که جمعیت ایران از سال ۱۳۸۵ وارد بزرگسالی شده است و روند افزایشی جمعیت سالمند در ایران همچنان ادامهدار است.
پیرو انعقاد تفاهم نامه انجمن آایمر ایران و صندوق بازنشستگی کشور در راستای ایجاد زمینه همکاری های مشترک و هم افزایی برای تحقق مسولیت های اجتماعی ، اهداف مشترک و گسترش همکاری های فی مابین جهت ارائه خدمات علمی، آموزشی، تحقیقاتی و دیگر موضوعات مرتبط با بیماری آایمر، کارگاه های آموزشی در مورد شناخت بیماری ، پیشگیری، کاهش ابتلا و مراقبت از افراد مبتلا به بیماری آایمر برگزار گردید. در این کارگاه های آموزشی که در شهر تهران و مشهد برگزار شد کارشناسان بازنشسته صندوق بازنشستگی که از کلیه استان ها شرکت نموده بودند توسط کارشناسان و متخصصان انجمن آموزش های لازم را کسب و موفق به دریافت گواهینامه شدند. پیرو اهداف از پیش تعیین شده برای برگزاری کارگاهها، این کارشناسان آمادگی خود را جهت راه اندازی انجمن های آایمر در استان های خود اعلام نمودند.
انجمن آایمر ایران ضمن مکاتبه با روسای محترم دانشگاه های علوم پزشکی و معرفی افراد آموزش دیده فوق الذکر فعالیت خود را در جهت گسترش انجمن های فعال آغاز نموده است.
تاسیس انجمن های آایمر استانی که باهمکاری دانشگاههای علوم پزشکی، صندوقهای بازنشستگی استانها و انجمن اایمر ایران انجام می شود با هدف افزایش دانش جامعه ، مراقبین افراد مبتلا، پیشگیری و کاهش ابتلا و درنتیجه افزایش کیفیت زندگی عزیزان سالمند و افراد مبتلا می باشد
رسآلت انجمن آایمرایران، تشکیل گروه های حمایت کننده جهت آموزش و حمایت افراد مبتلا و مراقبین و در نهایت ارتقاء کیفیت زندگی آنان است، امید است که با راه اندازی انجمن های استانی این مهم نیز، تامین گردد.
تعامل با انجمن های آایمر استان ها (کمک در جهت تاسیس انجمن آایمر در استانها)
انجمن های آایمر استانی که مجوز گرفته و فعالیت می کنند :
مرکزی(اراک) _ بوشهر _ خراسان جنوبی(بیرجند)_ سیستان و بلوچستان(زاهدان) _ قزوین _ قم _ کردستان(سنندج)_ کرمان _ کرمانشاه_ لرستان _ همدان_ یزد
https://iranalz.ir/
برای مقابله با حس تنهایی در سالمندان باید از شیوه های مشاوره شناختی با فرد، آموزش جامعه به منظور تغییر نگرش نسبت به کهولت ، و دارو درمانی استفاده کرد. سالمندان منبعی از تجارب و خاطرات تلخ و شیرین گذشته هستند که نباید بلا استفاده باقی بمانند. رویکرد داستان گویی (TELLING STORY) و نقل تجارب و خاطرات گذشته توسط سالمندان، علاوه بر اینکه نسل حاضر را در جریان وقایع موثق گذشته قرار می دهد، موجب می شود سالمندان در جامعه نقش شایسته و به حقی برای خود به دست آورند.
نیاز به سخن گفتن و مستمع داشتن در انسان بسیار نیرومند است، زیرا بخش عمده حمایت های روانی انسان از طریق تعاملات کلامی با دیگران تأمین می شود. علی رغم سودمندی تعامل کلامی برای سالمندان، آنها به دلیل مشکلاتی در زمینه محاوره کلامی، آایمر (کندی در سخن گفتن و فراموشی) مستمعان خود را از دست می دهند و جامعه کمتر با آنها به گفت و شنود می پردازد.
آموزش جامعه در نحوه تکلم با سالمندان ، و صبر و حوصله گوینده می تواند به میزان قابل ملاحظه ای سطح تشویش ذهنی سالمندان را در تعاملات اجتماعی شان کاهش دهد. متأسفانه اکنون روش غالب و نامناسب محاوره با سالمندان به صورت غیر کلامی، اشاره سر و دست و جملات کوتاه و مقطع می باشد که میزان طرد شدگی سالمندان از جامعه را به خوبی نشان می دهد. باز بد نیست بدانید که تحقیقات متعدد ثابت کرده که وجود حداقل یک نفر از سالمندان خانواده در کنار دیگر اعضاء توانسته است به میزان قابل توجهی به برقراری فضای خانوادگی سالم کمک کند و حتی برای فرزندان خردسال مایه علاقمندی و دلگرمی باشد. از طرفی دیگر ما در مکتب انسان سازی چون اسلام پرورش می یابیم که می فرماید:
درباره این سایت